«شاه جدای از لیلی خانم همسر دیگری نیز به همین نام داشت که نزد او و زنان حرم ارج و قرب فراوانی به هم زده بود. عایشه خانم هم یکی از همین زنان پر ارج و قرب بود که از یوش مازندران به دربار ناصری راه یافته بود. ضمن آنکه زنان حرم در رقابت حسادت ‌آمیز با همدیگر همچنان ترفندهایی را به کار می‌گرفتند تا هر چه بیش‌تر به سردمزاجی شاه یاری رسانند. همچنان که عزیزالسلطان در انعکاس چنین رویکردی ضمن گپ و گفتی خودمانی به اعتمادالسلطنه یادآور می‌گردد: “زن‌های شاه خیال دارند به شاه جگر خرس بدهند که دیگر اولادش نشود” پیداست که در پس تصمیم‌سازی‌هایی از این دست، نگاه متحدی در حرم از زنان شاه شکل می‌گرفت که ضمن اتحاد عمل به راحتی تجربه‌‌های گروهی خود را علیه شاه به کار بندند. (ص۱۷۴)

ناصرالدین شاه همواره سنتی را به کار می‌گرفت تا در تمتع از زنان حرم‌سرا سنت‌های اسلامی را به کار بندد. به همین منظور زمانی که خواست فروغ‌‌السلطنه (جیران خانم) را به عقد دایم خویش در آورد از زنان حرم‌ خانه ستاره‌ خانم همسر دایم خود را مطلقه کرد. با این ترفند فروغ‌السلطنه در گروه زنان عقد دایم شاه قرار گرفت اما ستاره خانم را پس از مطلقه کردن دوباره به صیغه و عقد انقطاعی خویش در آورد. (ص۵۲۸)»

روزنامۀ خاطرات اعتمادالسّلطنه| محمدحسن خان صنیع‌الدوله | به کوشش ایرج افشار | مؤسسهٔ انتشارات امیرکبیر | چاپ اول: ۱۳۴۵