کتاب کارگران دریا اثری از ویکتور هوگو است که اردشیر نیکپور آن را ترجمه کرده است و نخستین بار در سال ۱۸۶۶ به چاپ رسید.
هوگو در سال ۱۸۵۵ به دلیل اتهام، و آزار و اذیتهای سیاسی به جزیرۀ گرنسی پناه برد، که از تاریخیترین و زیباترین جزیرهها در کانال مانش است. داستانهای بومی این جزایر، باعث تخیل هوگو شد و اینگونه یکی از متفاوتترین کتابهای او خلق شد.
در توضیحات پشت جلد کتاب کارگران دریا آمده است: «لتیری، کشتیبانی کهنهکار، صاحب یکی از نخستین کشتیهای تجاری، با نام دوراند است که در خط کشتیرانی سن مالو و گرنزه کار میکند: صیادان و جاشوان به این رقیب خطرناک با نظری خوش مینگرند و لتیری کار خود را بیاعتنا به ریشخندها و انتقادهای دیگران آغاز میکند و در انجام دادن نقشهای که کشیده است سرسختی و پافشاری مینماید و سرانجام توفیق مییابد.»
در قسمتی از داستان میخوانیم: «مردم آن محل میگفتند که در اواخر انقلاب کبیر فرانسه، زنی همراه کودکی خردسال به گرنزه آمد و در آنجا اقامت گزید. او انگلیسی بود و یا دست کم فرانسوی نبود. او نامی برای خود داشت اما لهجه مردمان گرنره، آن نام را به صورت ژیلیات در آورد.»
«در دستان به هم پیوسته هنوز ردی از امید وجود دارد، اما در مشتی گره کرده، هیچ نیست.
به خطر انداختن زندگیات وقتی تنهایی، عواقبی ندارد؛ اما وقتی عضوی از یک خانواده هستی، داستان عوض می شود. دروغ گفتن، رنج کشیدن است.»
کارگران دریا | ویکتور هوگو | ترجمۀ اردشیر نیکپور | مؤسسۀ انتشارات امیرکبیر [جعفری]